Bij de start:
ondernemingsrecht
jurist en partner
Cas was al jaren actief bij een internationaal opererende juridische adviesorganisatie en ondertussen doorgegroeid tot senior partner. In de markt had hij een uitstekende reputatie die ondertussen veel breder was dan zijn vakgebied. En hij was ook lid van het dagelijks bestuur van het kantoor geweest.
Hij merkte dat hij in zijn praktijk ondertussen minder uitdaging en vooral vernieuwing vond en dacht soms met weemoed terug aan die bestuurstijd.
Vastbesloten om op het hoogtepunt uit te stappen gaf hij wel aan de laatste jaren zo gericht te zijn geweest op zijn praktijk dat hij niet wist wat er daarbuiten te koop was. ‘Hoe kijken mensen tegen mijn ervaring aan en wat kan en wil ik verder oppakken in weer een nieuwe fase van mijn leven?’
Tijdens ons traject
Samen doorliepen we in een halfjaar tijd het carrière strategie programma, wat in combinatie met de hectiek van zijn praktijk iets langer duurde dan gewoonlijk. Die verdieping leerde ons dat het wel heel mooi zou passen om iets in de internationale diplomatie te doen, als troubleshooter of onderhandelaar. Daar zou hij eigenlijk al zijn ervaring en kwaliteiten in kwijt kunnen: het recht, het managen van projecten, zijn diplomatie en zijn scherpe geest. En het leek mooi aan te sluiten bij zijn behoefte om nog internationaler bezig te zijn, toch echt iets heel anders te gaan doen en veel afwisseling te hebben.
Maar de praktijk bleek best weerbarstig. Verkennende gesprekken in die richting maakten duidelijk dat zo’n overstap niet echt voor de hand lag en daarom weleens veel tijd en aandacht zou kunnen vragen … en die had hij (nog) niet. En toen er ook na een tijdje ‘kijken wat er op mijn pad komt’ eigenlijk niet veel gebeurde nam Cas het dappere besluit om maar eens te beginnen met het beëindigen van zijn professionele praktijk.
Dat zou naar ons beider gevoel de deur naar nieuwe opportuniteiten – vooral mentaal, maar ook misschien in de markt – verder openzetten. En toeval of niet, toen kruiste vrijwel meteen een op het eerste gezicht heel andere rol zijn pad. Een die niet in de buitenlandse diplomatie lag, maar ondertussen wel verrassend veel overeenkomsten bleek te hebben met wat hij eigenlijk zocht.
Ook hier zou hij verantwoordelijk worden voor een aantal grote internationale projecten, waar zijn kennis van het juridische en zijn vaardigheid als bruggenbouwer essentieel zouden zijn. Ook hier zou hij een klein hoogwaardig team van specialisten aansturen. En ook hier zou sprake zijn van een gevestigde ‘reputable’ organisatie met een zeer breed en internationaal perspectief.
Maar er was nog een kers op de taart: een rol als executive bestuurder binnen een internationaal concern met een hele brede waaier aan bedrijfsactiviteiten.
En toen:
executive bestuurder
bij een multinational
Al met al dus toch een lot uit de loterij. Maar ook een situatie met constante hoge druk, veel reizen en ook natuurlijk af en toe de makken van een grote multinationale (corporate) onderneming. Vanuit de tijdens ons traject opgebouwde kennis en onze relatie zijn we ook in die jaren samen blijven optrekken. We noemden dat ons ‘onderhoudscontract’. Daarin passeerden – naast allerhande oude en nieuwe zakelijke issues – ook ondertussen meer persoonlijke vragen en situaties de revue, die om een antwoord vroegen. Wat we spelenderwijs eigenlijk altijd weer vonden.
Ondertussen denken we alweer na over een volgende stap, ook al is die nog even weg. Dat is eigenlijk simpel. De lijn van denken ligt klaar … nu is het een kwestie van die gedachte uitzenden en wachten tot de juiste kans zich aandient. En het mooie is, die zal er waarschijnlijk wel weer net anders uitzien dan gedacht. Want zo is het leven.
Let op: Dit is een fictieve case, gebaseerd op een mix van ervaringen uit mijn werk met klanten.
